Communicatie over milieuonderwerpen, maar dan leuk!

Ik ben Claire Dekkers, eigenaar van Code C, het communicatiebureau gespecialiseerd in milieucommunicatie. Ik neem jou als lezer geregeld mee in de wereld van duurzame communicatie. Wat zijn de trends en ontwikkelingen op dat gebied. En geloof me, dat zijn er nogal wat. En omdat Code C gespecialiseerd is in milieucommunicatie, kom je in mijn blog ook veel informatie tegen over milieuonderwerpen. Welke rol kan communicatie spelen bij bijvoorbeeld duurzaamheid of veiligheid? Of hoe maak je communicatie over afval ’sexy’? Hoe betrek je burgers bij thema’s als milieu? Kortom, volg mijn blog en blijf op de hoogte!

De wet van Pleuris 2.0

In deze eerste blog gaat het over veiligheid en de rol van communicatie daarin. Ooit van de wet van Pleuris 2.0 gehoord? De wet voor als de pleuris uitbreekt? Het is een nieuwe variant op, hoe kan het ook anders, de wet van Pleuris 1.0. Ik hoorde het voor het eerst tijdens de Ambtenaar 2.0 dag op 9 oktober in Den Bosch waar Dick van Gooswilligen, Hoofd Crisiscommunicatieteam Politie, vertelde over crisiscommunicatie. De wet van Pleuris betekent: Pleurissterkte = Verwijtbaarheid x Relevantie x Mediageniekheid. Oftewel drie variabelen van een gebeurtenis om te bepalen of een gebeurtenis een crisis wordt. Gezien de snelheid van social media is de wet omgedoopt tot een 2.0 variant. Pleurissterkte = Verwijtbaarheid x Relevantie x Social Mediageniekheid. Is er een persoon of instantie die de schuld kan krijgen? (verwijtbaarheid), Gaat de gebeurtenis over iets wat mensen belangrijk vinden? (relevantie) Zijn verantwoordelijken bekende mensen of hebben zij een hoge positie? (mediageniekheid) Of zijn er eerder fouten gemaakt? (mediageniekheid). Hoe groter de drie variabelen, hoe groter de maatschappelijke impact, hoe groter de pleuris!

Risicocommunicatie veel te soft

Crisiscommunicatie krijgt in Nederland wel genoeg aandacht. Maar wat in het geval van risicocommunicatie? Risicocommunicatie gaat over de risico’s waaraan mensen kunnen worden blootstaan voordat zich een ramp voordoet. Naast de informatie die gemeenten op hun website plaatsen wordt er weinig gedaan aan risicocommunicatie. Maar informatie op deze manier passief aanbieden werkt in deze tijd niet meer. Als gevolg van met name social media is de maatschappij veranderd. Alles gaat in een rap tempo.

Ik las een artikel van nieuws en mediawebsite Frankwatching over risicocommunicatie. Volgens Frankwatching gaat het bij risicocommunicatie om het ervaren van het gevaar. Juist dan blijft de boodschap hangen. In het buitenland wordt dat al jaren zo gedaan, maar hier in Nederland zijn we daar nog wat soft in. Frankwatching haalt een aantal buitenlandse voorbeelden aan waaronder het confronteren van snelheidsduivels met hun eigen rijgedrag. De automobilisten waren aanwezig op hun eigen begrafenis. Een schokkend filmpje als resultaat. Hoe lang het schokeffect wel blijft hangen is nog maar de vraag. Maar vast langer dan het passief aanbieden van risicocommunicatie op je website.